خط سرخ عشق

بسم الله الرحمن الرحیم

و من در حبابی کوچک با مشتی که بذر عنبرسائل را در آن محکم نگه داشته ام، امید به بار نشستن درختی را دارم که می کارم! مگر از این دار دنیا جز نام تو و امید تو چیزی دیگر هست که بماند؟ مگر نه آنکه بارها فراخوانده ای به سرچشمه ابدی زیستن؟ مگر در تمام تنگناهای تاریخ در انتها این خواست تو نیست که به بار می نشیند؟ مگر در تمام تنگناهای زندگی این امید به تو نیست که در انتها چاه را به قصر و خاک کربلا را به تربت بهشت بدل می سازد؟ مگر در تمام تنگناهای روزگار این نام تو نیست که دریاها را می شکافد و آتشستان را به گلستان بدل می سازد؟ مگر نه آنکه گفته ای اگر از شوق تو به بازگشتمان آگاه بودیم از شوق جان میدادیم! مگر نه آنکه "إِنَّ عَلَيْنا لَلْهُدي"!؟ مگر نه آنکه "إنّ مع العسر یسراً"  و نه "إنّ بعد العسر یسراً"؟! اکنون من در سایه درخت زقوم دیروزم نشسته ام، دستانم پر از تباهی و دلم پوشیده در پرده سیاهی، اما دلی دارم و حسرت پرواز، اما نه تنها به تن که به جان نیز هنوز در بندم! اکنون منم و کلام آن مظهر عجایب:"و ان احب ما انا لاق الی الموت"!... حال که اراده ات بر این حکمت است که این حباب روز به روز کوچکتر شود، حال که رضای تو در این است که این سایه روز به روز دلگیرتر و غلیظ تر شود، حاشا که چیزی جز عشق بازی حضرت عشق بگویم که تنها داشته امروزم همین است :" ادعوك محتاجاً، و ارغب الیك فقیراً، و افزع الیك خائفاً، و آبكى مكروباً، و استعین بك ضعیفاً، اتوكل علیك كافیاً." من نه از تو انتظار نمایاندنت را دارم و نه از تو انتظار ناقه ای که از دل کوه برآید، که من از همان نسلی ام که تنها "فامنوا علي سواد علي بياض"! صاحبا! درگذر از من که خطا گفتم! که اگر نبود آن خط سرخ عشق، مرا چه به ایمان به سیاهی بر سپیدی؟! اگر نبود آن خط سرخ عشقی که از پهلو گذشت و از فرق سر گذشت و از جگر گذشت و از حنجره گذشت و امروز هنوز از قلب ها می گذرد، اگر نبود این خط سرخ معنا، آیا هنوز دلی مانده بود که بتپد؟ آیا هنوز کسی زنده مانده بود؟ صاحبا! نه صبر زینب دارم و نه عشق حسین! ته مانده ای از نسل ته مانده تاریخم! صاحبا! یا گشایشی یا صبری یا عشقی! که "هیچ" از کرم تو بعید است... اما مگر نه آنکه "اُدْعونى اَسْتَجِبْ لَكُمْ؛"؟ و مگر نه آنکه "سَلُوا اللّه َ و أجزِلُوا ، فإنَّهُ لا يَتَعاظَمُهُ شيءٌ"؟ و مگر نه آنکه "لا تَستَكثِرُوا شَيئا ممّا تَطلُبُونَ ، فما عِندَ اللّه ِ أكثَرُ مِمّا تُقدِّرونَ "؟! پس صاحبا! نه صبر زینب دارم و نه عشق حسین! هم گشایشی هم صبری هم عشقی!

96/3/9