آخرین مطالب
امکانات وب
- آفرینش:
چه می خواهی؟ لطفا!
خواهش می کنم یک گرامافون بخر...
- ایهام:
رنگ زرد رنگین کمان در سرم می تابد و آوای خسته اما پایدار این نتها می روند و می آیند... می روند و می آیند.
خوبم.
- اخرا :
وارد می شوم. می روم روی یک صندلی در یک کنج خلوت می نشینم. منو می آورد و قبل از اینکه بخواهد روی میز بگذاردش می گویم: " فقط یه چای میخوام، ساده. بدون عطر، شکر و قند"
میگه : "چای شکلات داریم، بیارم واستون؟"
" خواهش می کنم، ممنون می شم از لطفت" . آه دیوار... دیوار... کاغذ زرد و گلهای قرمز کوچک و صندلی حصیری راحت. چه گرمه این کافه، بر خلاف تمام خاطرات سردی که بیرون پنجره منتظرن... اون بیرون سر اون کوچه که جلوش کلی تیر آهن ریختن و کنار اون قنادی...
چه حسی دارد قدرمطلق خر؟
- بالش:
نارنج که بیاید بهار می شود، اما بهار به آخر که می رسد اردیبهشت تمام شده دیگر قلب ها...
- راه پله:
بدون شرح.
- گاهی برای همیشه:
قهرمان کسی است که می ایستد و باز هم می ایستد و باز هم می ایستد و باز هم... اصلا همش می ایستد! حتی آنجا!!!
اینجا ایستاده دور از فونداسیون هیچ خانه و هیچ برجی. این زندگی دیگران است که کسی سرکی از پنجره انداخته به داخل؛ پسرک بازیگوش ابله!
از "اینجا" تا "کانادا"، تا "استرالیا" تا همه جا کلی فاصله مانده بی حساب و کتاب که نمیشود آخر!
- موزیک :
جزئی لاینفک از من، از هستی من و از شما... شما... ببخشید شما؟
شمااااا! دسته گل نمی خواهید؟ به کار من نیامد امید که به کار شما بیاید!
با نگاهی مشمئز کننده و بینی رو به بالا و زنش که انگار یک ابله دیده – تصحیح می کنم :
با نگاهی مشمئز کننده و بینی رو به بالا و زنش که یک ابله را از دور شناخته دسته گل را قبول می کند...
این هم آهنگ، بیایید باهم دعا بخوانیم. یکی در گوش من یکی در آن گوش. هللویا هللویا.
- اخراش :
آخرها که رسید به آخر رسیدیم. می دانستم که مقصد اینجاست از همان قدم اول، می دانستم این کوچه بن بست است و هیچ فرعی هم ندارد... اما خوب قهرمان ها هم گاهی کار ابلهانه می کنند.
اصلا آدم اگر ابله نباشد که قهرمان نمی شود! می شود؟!
برچسب : نویسنده : enaghuus2 بازدید : 257